“Normalizimi” i Leaos i zbatuar nga Fonseka, nëse do të realizohet ndonjëherë, do të jetë i gjatë dhe i lodhshëm. Koncepti i trajnerit është i qartë pasi e ka përsëritur tashmë disa herë deri më tani: duhet të bëhet normale të mendosh të menaxhosh lojtarë si Rafa në të njëjtën mënyrë si shokët e tjerë të skuadrës. Ose pothuajse, në fakt.
“Nga Teo dhe Leao pres atë që pres nga të gjithë të tjerët”, tha sërish trajneri para Bryzhit duke nënvijëzuar konceptin se në grupin kuqezi nuk ka vend për VIP-a, por për njerëzit që vënë para vetes të mirën e ekipit. Ku jemi ne? Me pak fjalë, mund të ishte më mirë. Rafa ishte një nga luksozët e rehabilituar, pas përjashtimit kundër Udinezes. Një përjashtim total: as edhe një minutë, megjithëse hyrja e tij në pjesën e dytë mund të kishte absolutisht kuptim. Fonseka shpjegoi se bashkëkombësi i tij nuk ishte në gjendje perfekte fizike, por këtë e bëri pa shumë bindje. Objektivi i stolit të së shtunës së kaluar ishte të qartësonte disa dinamika sa i përket menaxhimit të dhomës së zhveshjes. Nuk e dimë nëse në planin afatgjatë Fonseka do të ketë të drejtë dhe Leao do të bëjë një hov cilësor në aspektin mendor. Por dimë se, në rrethanat aktuale, rruga duket e mundimshme.
FUQI ABSOLUTE – Mjafton të shohim ndeshjen me Bryzhin. Një nga ato mbrëmjet kur Leao ishte… Leao. Disa lëvizje “të egra” prej tij, duke hyrë në zemrën e mbrojtjes belge si një teh në gjalpë të nxehtë. Dhe një dozë e mirë luhatjesh: mbulime të rishikueshme, gjysmë hapi më pak se gjysmë më shumë, bezdi e dukshme, ndodhte shpesh, kur ai diktonte thellësinë dhe shokët e skuadrës nuk i shërbenin. Për numrin 10 ishte një ndeshje si shumë të tjera, duke alternuar fuqinë e tij shkatërruese me apatinë më irrituese.
Dhe kështu pas një ore lojë, dhe pasi vuri re absurditetin e një barazimi të pranuar në epërsi numerike, Fonseka tha mjaft. Rafa jashtë, Okafor brenda. Mund të jetë banale, mund të jetë e pamëshirshme, mund të jetë sipërfaqësore, por është fakt: kur portugezi u largua, ekipi ndryshoi. Kjo ilustrohet në mënyrë të përkryer nga aksioni i shkruar në mënyrë madhështore nga Okafor, i cili i shërbeu Reijnders topin e golit të parë pas vetëm 30 sekondash. Dhe këtu, sikur të mos mjaftonte ndryshimi i dukshëm në performancë, Rafa bëri pjesën tjetër dhe nuk ishte një spektakël i mrekullueshëm: ai doli nga ana përballë stolit dhe po rrotullohej rreth fushës për ta arritur atë kur Reijnders e çoi topin në rrjetë. Leao nuk ishte më shumë se dhjetë metra nga porta, ai ngriti krahët drejt qiellit për një sekondë, i tërhoqi poshtë dhe vazhdoi ecjen e ngadaltë i zhytur në mendimet dhe shqetësimin e tij.
HUMOR I KEQ- Emerson Rojal iu afrua, u përpoq ta shkundte, por pa dobi. Me bisht të syrit, asnjëherë duke mos parë drejtpërdrejt, portugezi vëzhgoi festën e shokëve të skuadrës, në të cilën as nuk mori pjesë me buzëqeshj, derisa u ul në stol. Dy shkrepje të tjera përfundojnë veprën: pamja që mbeti e errët dhe plot humor të keq kur kamerat u fokusuan tek ai pas golit të tretë të Reijnders dhe vendimi për të hyrë menjëherë në tunelin e dhomës së zhveshjes kur të vinte fishkëllima e fundit. Kjo është tabloja aktuale dhe dukshëm diçka nuk shkon. Nga njëra anë, një trajner që synon të “demokratizojë” ekipin, duke eliminuar apo ndryshe zbutur konceptin e lojtarëve mbi grupin. Nga ana tjetër, ai që ishte dhe mbetet pa diskutim ylli i ekipit, që në normalitetin e kampionatit ndoshta nuk do ta gjejë dot kurrë.
REINOLD BAKALLI-PANORAMASPORT.AL
