Zbulohen letrat: në tavolinën ku liderët po negociojnë strukturën e ardhshme të pushtetit të BE-së, nuk është vetëm loja e posteve kryesore, pra pozicionet kryesore të bllokut, por edhe ajo e pozicioneve të peshës në të ardhmen, Komisioni Evropian.

Dhe pikërisht në këtë përballje, sipas asaj që raporton gazeta britanike Financial Times , po shfaqet me forcë përplasja e re në aksin midis Romës dhe Parisit, mes kryeministres Giorgia Meloni dhe presidentit Emmanuel Macron, të cilët me sa duket po konkurrojnë për të njëjtin pozicion, zëvendëspresidenti i ekzekutivit të BE-së, i cili do të duhet të çojë përpara reformat më delikate për të ardhmen e bllokut, ato të konkurrencës. Reforma, mbi të cilat raporti i përcaktuar nga Mario Draghi do të kenë një rol qendror.

Ish-presidentja e BQE-së, në fakt, ka marrë detyrën nga Ursula von der Leyen për të hartuar një tekst i cili, sipas shumë vëzhguesve, do të përmbajë udhëzimet e politikës së re industriale dhe tregtare të BE-së. Nëse në mandatin e parë të lideres gjermane termi kyç ishte “Marrëveshja e Gjelbër”, programi i partisë së saj evropiane, EPP, fituese e zgjedhjeve evropiane, fokusohet pikërisht në çështjen e konkurrencës, pra si të arrijë BE të konkurojë në sektorë të tillë si dixhitalizimi me gjigantët e SHBA dhe Kinës.

Nëse në legjislaturën e kaluar, portofoli i Marrëveshjes së Gjelbër iu caktua holandezit Frans Timmermans, tani ai i konkurrencës do të kontestohej nga Macron dhe Meloni. “Të dy po konkurrojnë për të njëjtin pozicion: një nënkryetar i fuqishëm i Komisionit përgjegjës për tregtinë, konkurrencën (ose tregun e vetëm, nëse preferoni) dhe politikën industriale,” shkruan Financial Times. Aktualisht këto portofole ndahen midis Letonezit Valdis Dombrovskis (tregti, përfaqësues EPP), danezes Margrethe Vestager (konkurrencë, përfaqësuese liberale) dhe Thierry Breton (tregu dhe industria e vetme), grupi politik me Macron.

Vetë fakti që presidenti francez tashmë ka pasur mundësinë të menaxhojë ose të paktën të ndikojë drejtpërdrejt te këta sektorë mund të jetë një faktor që funksionon kundër tij. Ashtu siç nuk e ndihmon gjendja politike më shumë se kritike në Francë, ku brenda pak ditësh do të mbahet raundi i parë i zgjedhjeve të parakohshme parlamentare, të cilat mund të mbyllen me një fitore historike të RN, e djathta e Marine Le Pen-it.

Macron, pavarësisht se si shkojnë zgjedhjet, duhet të mbetet president dhe në këtë cilësi zgjedhja e komisionerit francez i takon atij. Por një qeveri e udhëhequr nga RN mund ta vërë në pikëpyetje këtë zgjedhje. Nuk është rastësi që një nga njerëzit kryesorë të Le Pen në Parlamentin Evropian, ish-drejtori i Frontex, Fabrice Leggeri, është paraqitur së fundmi si kandidat për postin e Komisionerit të Emigracionit.

Nëse Macron duket i dobët në shtëpi, Meloni megjithatë vuan nga izolimi në Bruksel: ndërsa presidenti francez drejton një parti në Evropë që është pjesë e shumicës në Dhomën Evropiane së bashku me EPP dhe socialistët, kryeministrja italiane është kreu i konservatorëve të ECR, i lënë jashtë paktit qeveritar rreth rikonfirmimit të von der Leyen.

Një nënkryetar i Komisionit nga një parti opozitare do të ishte një risi, por edhe një rrezik, duke qenë se posti do të kërkojë më pas besimin e Parlamentit të BE-së. Kjo është arsyeja pse Meloni mund të zgjidhte rrugën e një kandidati teknik për të marrë një pozicion prestigjioz. Një kandidat i zgjedhur ndoshta së bashku me Antonio Tajanin, i cili në rolin e trefishtë të Ministrit të Jashtëm, kreut të Forza Italia dhe figurës drejtuese në EPP, është anëtar i qeverisë në Palazzo Chigi dhe i shumicës në Bruksel.

Është vetë Tajani ai që me sa duket po përdor rrjetin e tij të gjerë të kontakteve në Evropë (ai ishte edhe president i Parlamentit, si dhe komisioner dhe nënkryetar për Industrinë) për t’i garantuar Italisë “një zëvendëspresident dhe një portofol të rëndësishëm”, duke e ritheksuar këtë në parasamitin e PPE, ku Partia Popullore do të përcaktojë strategjinë që do të përdoret në samitin e BE-së për emërimet. Kësaj i bëri jehonë, dhe është një jehonë domethënëse, lideri i madh i PPE-së, gjermani Manfred Weber.

“Italia është një vend i G7, është një vend lider në Bashkimin Evropian. Unë e vlerësoj shumë të gjithë kontributin e italianit. Qeveria nën drejtimin e Antonio Tajanit dhe Giorgia Melonit dhe kjo është arsyeja pse unë besoj se është thelbësore për BE-në “që të ketë një “proces gjithëpërfshirës” për emërimet në BE që “merr parasysh edhe interesat italiane”, tha Weber.

Burimi informacionit @BalkanWeb: Lexo me shume ne : Bota Sot News botasot.co